قدر مشترک همه آثار فرهادی دست گذاشتن روی آدمهای ست که نه آنقدر سیاه اند که بشود ازشان متنفر باشی و نه آنقدر سفیدند که بشود عاشقان باشی همیشه آدمهای هستند از جنس خاکستری…