با احترام کامل به اعضای محترم شورای شهری و روستایی این جغرافیای مقدس، در یادداشت مقابل روی سخن با کسانی است که با تکلیف خدمتگزاری آشنایی نداشته و هدفی جز این در سر می پرورانند.
با نظارت عینی بر حوادث انتخاباتی شهر،می توان شخصیت هایی را یافت، که برای کج کردن مسیر نظرات به سمت خود از تحمل منت گرفته تا برقراری افراد درجه یک خانواده بر سر صندوق آرا،به دنبال تصاحب این جایگاه هستند.
همه ی افراد کم و بیش به تناسب فعالیت های سیاسی یا اجتماعی با پدیده ایی به نام انتخابات که علمدار دموکراسی و مظهر جمهوریت از نوع اسلامی است آشنا می باشند. و تقریبا همه بر این نکته واقف اند که قبل از ارائه نظر و نوشتن آن بر روی برگه رای و انداختن آن به صندوق، دوردانه های کاندیدا می باشند، طوری که زندگی این کاندیدای خدام به نفس آنان بسته شده و مردم هم می توانند در آن ایام شیرین که تبلور و نماد تحویل گرفتن کم سن – مسن و فقیر – داراست، لذت ببرند.
در این ایام اهلا من العسل، صدای سلام و احوال پرسی عاشقان خدمت از صدای آذرخش قرا تر و زیبایی لحن آن طوری است که واژه ها برای وصفش عاجز می باشد.
اما کمی با گذشت روزها و شبها و انتخاب منتخبین، نه تنها خبری از آن عشق ورزی های عاشقانه نیست. چنان که گویی مهر سکوت بر لب زده و منتظر وارونه کردن ماجرای آن ایام می باشند. در این حالت، یدک کشان نام شورا، با ماشین حساب های مهندسی خود که توانایی محاسبه اعداد منتج با چندین رقم اعشار را دارند مواجه شده و به صورت کاملا فطری شروع به محاسبات خرج کرد خود میکنند. اینجاست که ناگهان فریاد وا مصیبتا شنیده شده و تئوری های ترسیم شده از قبل به دنبال سهم خواهی آنان حتی از هوای شهر که شامل نیتروژن و اکسیژن است، می افتد. به طوری که در برخی از شهرها خبر داده شده که بعضا این خدام به کریپتون و هلیوم هوا هم رحم نمی کنند.
اینجاست که مردم عزیز یعنی همان تاج سرها و نزدیک تر از پوست و گوشت ها، به لایه های آخری مبدل گشته و این ولی نعمتان به تعبیر حضرت امام(ره) به عاملین وقت گیری و اسیرکنندگی انها تبدیل میشود.
وقتی همین سیر زمانی،اندک اندک طی می شود؛ که عامیانه آن را گذشتن خر از پل میدانند، آن شعار های زیبا و دغدغه های بی شمار به ورطه نابودی رفته و آن تصمیماتی مهم است که منفعتش در هماهنگی با اعضای دیگر باشد. البته توجه خاص به این مطلب ضروری است، چرا که با واژه هایی نظیر بدهکاری، عدم گردش پولی و بار مالی فراوان، مواجه می شوند که دستی است بر سینه ی همان دغدغه ها و پیشنهادات مطرح شده توسط آن خادمین دلسوز و مهربان که گویی در آن زمان پرشور نسبت به آن بی آگاه بوده و این آگاهی صرف ورودشان به پارلمان شهری بوده است.
جا دارد در بحث مبارزه با فساد و رشوه خواری خود کلام را کوتاه کرده و به سخنان مقام معظم رهبری در سال ۱۳۷۹ اشاره ایی نمایم:
از جمله موضوعاتى که من مى خواهم بسیار روى آن تکیه کنم، یکى این است که در شــهردارى، جلو سوءاستفاده ى مالى را بگیرید. این یک قلم بسیار مهم است. این، آن چیزى است که بلاشک در دوره ى قبل بوده، کم هم نبوده، زیاد بوده است و قابل انکار نیست. حالا شما خبر دارید، یا ندارید، گزارش مى رسد، یا نمى رسد – که لابد هم مى رسد – مبارزه با این هم از همه چیز، سخت تر است. جلو این را با قاطعیت بگیرید و نگذارید سوءاستفاده شود.شما آقایان نگذارید این تجربه ها تکرار شود. با رشوه – هر وقت خبر رسید – مقابله کنید؛ با تجملپرستى در هزینه هاى شهردارى، مقابله کنید. تجمل پرستى، اصلا مطلوب و مقبول نیست. اسراف و زیاده روى در مخارج، مقبول نیست.
و در آخر به زبانی ساده، شهرنشینان در انتهای هر چهار سال با تغییراتی جزئی در سطح شهر ها روبه رو شده که همان هم با بدهی های فراوان همراه است که دریافت همان مطالبات دل در گرو اعضای آینده شورای اسلامی داشته و دست شهردار آینده را می بوسد که البته خداوند به جیب مردم برکت دهد. و اما پیشنهاد برادرانه حقیر به خادمان عزیز توجه کردن به همان حدیث کوتاه و اما مشهور از پیغمبر گرامی اسلام که فرمودند: کُلُکُّم راعٍ و کُلُکُّم مَسؤولٌ عَن رَعِیَتِهِ (همه شما سرپرست و مسئول هستید و درباره زیر دستانتان بازخواست می‌شوید) است.
سجاد جعفری (فعال اجتماعی)
