یک سری افراد میگویند که مردم اعتمادشان را به اصولگرایان و اصلاحطلبان از دست دادهاند. باید دید که اینها را چه کسانی میگویند؟ معمولا کسانی این حرف را می زنند که خودشان می خواهند جریان سومی راه بیندازند.
نکته دوم آن که معنی این حرف آن است که اقتصاد، معیشت و بیکاری حرف اول را میزند. الان رنج جامعه ما در دو چیز است: بیکاری و معیشت مردم؛ در واقع باید که دولت مقداری بیشتر فعالیت کند و اقتصاد کشور را در سال ۹۸ سر و سامان دهد.
معمولا اصولگرایان چنین جملههایی را نمیگویند چون الان دوره، دوره اصولگراها است. یعنی اگر بخواهیم کشور را با ثبات در نظر بگیریم، دو دوره اصلاحطلبان و دو دوره اصولگرایان میآیند. شعاری که در ابتدا مطرح شد معمولا از جانب اصلاحطلبان ناامید از اصلاح امور است؛ اگر هم اصولگرایان میگویند مردم نامید شدند واعتماد ندارند، حرفشان این است که نتوانستند کاری که باید را برای مردم انجام دهند. یعنی تحریکشان می کنند که بجنبید، دارید بد عمل میکنید؛ معمولش همین است. کسانی که در قدرت نیستند، چنین انتقادهایی را به کسانیکه در قدرت هستند وارد میکنند.
نکته چهارم این که بیشتر انتخاب ما در شهرستان ها انجام میشود که معمولا مردم، افراد و تواناییشان را میشناسند. البته معنیاش آن نیست که گروهها تاثیری ندارند اما گروه ها تمام تاثیر را ندارند.
الان باید بپرسیم که اگر چنین اتفاقی بیفتد و مردم لیستی رای ندهند چه اتفاقی می افتد؟ خوب است یا بد؟ پاسخ مشخص است. اتفاقی حقیقتا بد است. جامعه مطلوب آن است که توده مردم از طبقه متوسط و طبقه متوسط از توده مردم پیروی کنند. هنگامی که رابطه این سه گروه از بین برود، پوپولیستها روی کار میآیند.
* نماینده مجلس نهم شورای اسلامی