به گزارش پایگاه خبری شعاع مشرق، به نقل از ایسنا، استاد حسن تقی‌پور به سال ١٣١٩ در لاهیجان متولد شد. پدرش مردی عارف‌مسلک بود و در نواختن تار مهارت داشت و این انگیزه‌ای شد برای یادگیری و پرداختن به موسیقی ایرانی. علاوه بر پدر، دایی خوش‌ذوقش که به زیبایی تار می‌نواخت برایش مشوقی بود در راه فراگیری. او سال ١٣٣۵ موسیقی را با فلوت لاکی آغاز کرد و از سال ١٣٣٨ ساز تار را برگزید و در همان‌سال بهترین نوازنده تار بین دانش‌آموزان گیلان شناخته شد و مورد تشویق هنرمندان استان قرار گرفت.

وی پیش از پایان دوره متوسطه دو شعر و آهنگ سرود و ساخت. یک اثر به نام «لاجونه هوا قشنگه» که با صدای زنده‌نام فریدون پوررضا ماندگار شد. اثر دیگر در سال ١٣٣٩ به نام «مو ایسام دریاکنار» که به سال ١٣۴٢ با صدای استاد ناصر مسعودی در برنامه ۵۶ «گل‌های صحرایی» رادیو تهران اجرا شد. سپس همین اثر با صدای زنده‌نام منصور فانی در رادیو رشت به اجرا درآمد.

برخی از سروده‌ها و ساخته‌های استاد تقی‌پور را که زنده‌نام فریدون پورضا اجرا کرد، از این قرارند: بیشیم تماشا بوکون، بیگذرانین اوی بیگذرانین، چین کونه ستاره، شیرین‌تر از جانی، ماه‌خانم، گول‌اَنار، بی‌قرارم ای خدا، یکته بزا مو گب نزام، و همچنین شعر و آهنگ‌هایی دیگر همچون: چایی‌باغ، کاشف‌السلطنه، خوشکا بو پرنده، یاد جوونی، چوما وا کونیم.

استاد حسن تقی‌پور نخستین سراینده شعر محلی شرق‌گیلانی برای رادیو بود و بیشتر شعرهایش در آن گویش سروده شدند و برخی نیز با لهجه رشتی. در سال ١٣٧٧ آهنگ و شعر «کوشتی‌گیر» با صدای زنده‌نام فریدون پوررضا در صداوسیمای گیلان اجرا شد و در جشنواره سال ١٣٧٨ زیباکنار لوح افتخار و جایزه بهترین شعر محلی کشور را از آن خود کرد. همچنین شعر و آهنگ «دومبلاسکنی» نیز با صدای هوشنگ حقیقت‌طلب در رادیوی گیلان به اجرا درآمد.

اشتغال در بانک کشاورزی و تحصیل در رشته زبان و ادبیات فرانسه و فضای بسته این سالیان سبب بروز وقفه‌ای طولانی در فعالیت‌های هنری وی بود. با این‌همه، این استاد عرصه موسیقی ٣٣ آهنگ ساخت که جز در سه مورد، شعرها را خودش سرود.