چند روزی است که مجددا بحث گرانی مجدد خودروهای داخلی داغ شده است و دعوتنامه پژو ۲۰۷ دنده ای و افزایش ۱۵۵ میلیونی این خودرو تقریبا متقاضیان را ناامید کرده است. البته گرانی خودرو فقط مربوط به ایران خودرو نیست و سایپا نیز با گرانتر کردن خودروها نشان داد که هیچگاه خودروسازان داخلی قابل اعتماد نبوده اند.

قیمت خودروها که قرار بود در بازار آزاد به تدریج کاهش یابد؛ تک نرخی و به قیمت کارخانه نزدیک شود متاسفانه افزایش یافته اند تا شاهد افزایش نارضایتی ها باشیم.

هیچ جای دنیا برای رفع ایرادات اساسی و استانداردسازی خودرو مبلغ اضافی دریافت نمی کنند. چرا باید خودرو‌سازهای داخلی که از یارانه دولتی، برق، آب، گاز ارزان قیمت و نیروی کار با حقوق ریالی استفاده می کنند خودروهایی را تولید کنند که تاب رقابت با خودروهای خارجی هم از لحاظ قیمت و هم از لحاظ کیفیت را نداشته باشند؟

کارگری که با حقوق ماهیانه ۸ میلیون تومان با هزار جور مکافات یکصد میلیون تومان در حساب وکالتی مسدود کرد و نصف مبلغ خودرو را نیز پرداخت کرده چگونه می تواند از پس قیمت های جدید ارائه شده توسط خودروسازان برآید؟

در نهایت باید گفت که خودروسازان داخلی نه تنها تاکنون باری را از دوش ملت بر نداشته اند بلکه در طی سالیان گذشته همواره در بزنگاه ها پشت دولت و ملت را خالی کرده اند و نشان داده اند که نمی توانند نقطه قابل اتکایی برای کشور باشند.