آثار و ابنیه تاریخی در شهر رشت مدتهاست مورد بی مهری واقع می شوند و هر از چند گاهی خبرهای نگران کننده ای از وضعیت یکی از آنها به گوش می رسد.
در این بین برخی ساختمان ها نسبت به سایر آثار تاریخی شناخته تر شده هستند و از نمادهای هویتی شهر رشت محسوب می شوند؛ بی شک ساختمان تاریخی ساعت یکی از معروف ترین آنهاست که این روزها حال و روز خوشی ندارد.
از مدتی قبل نسبت به وضعیت این ساختمان، که در پیاده راه فرهنگی رشت واقع است، نگرانی هایی مطرح شد و انتظار می رفت با توجه به هشدارهای داده شده، مسئولین مربوطه نسبت به این نماد هویتی رشت تعصب و حساسیت بیشتری به خرج دهند و نسبت به رفع مشکلات اقدامات کارشناسانه ای را در اولویت امور قرار دهند اما با گذشت زمان و رها شدن این ساختمان به حال خود، متاسفانه به نظر رسید برای مسئولین شهر ما چنین مسائلی در اولویت امور قرار ندارد.
زمانی که بحث بازآفرینی شهری مطرح شده بود و صحبت از احداث پیاده راه به میان آمد، احیا و مرمت ساختمان های تاریخی هسته مرکزی شهر رشت در برنامه ریزی های مدیران شهری قرار گرفت اما تا کنون پس از نزدیک به ۳ سال، نه تنها هیچ اتفاق مثبتی رخ نداد بلکه همان پیاده راه نیز بلای جان این ساختمان زیبا شد.
حال از یک سو گفته می شود احداث پیاده راه و راه اندازی آبنما، آسیب هایی را به ساختمان ساعت وارد کرده و منجر به نشست این ساختمان شده است و از سوی دیگر صحبت هایی از خطر فروریختن سقف این ساختمان به گوش می رسد. اگر ساختمان ساعت از این دو تهدید نیز جان سالم به در ببرد خطر دیگری به دلیل وضعیت نامناسب کابل های واقع در پشت بام، به عنوان خطری دائمی با تهدید به آتش سوزی همراه آن است و به هیچ کدام از این مسائل پاسخی کارشناسانه و دقیق به منظور تشریح وضع موجود و ارائه راهکارها و برنامه زمان بندی برای رفع آن داده نشده است.
مشکلات مالی به وجود آمده برای مجموعه شهرداری رشت و محدودیت های مالی شدید میراث فرهنگی گیلان مزید بر علت شده است تا حتی اگر برخی از مدیران، نگاه مسئولانه ای به این موضوع داشته باشند چنین محدودیت هایی مانع از نجات ساختمان تاریخی ساعت شود؛ البته عمق فاجعه آنجاست که حتی پیگیری های محسوسی نیز برای تخصیص اعتبارات مورد نیاز برای احیای ساختمان ساعت به چشم نمی خورد.
با تمام این تفاسیر از آنجا که مردم شهر رشت، مردمانی فرهنگ دوست و علاقمند به تاریخ و هویت سرزمینشان هستند انتظار می رود مسئولین مربوطه با احترام به دغدغه مردم رشت نسبت به تاریخ و شهرشان، کمیته ای متشکل از کارشناسان میراث فرهنگی، شهرداری رشت، استانداری گیلان و سازمان مدیریت و برنامه ریزی گیلان تشکیل دهند و با بهره مندی از ظرفیت های موجود و رایزنی های لازم در اسرع وقت جهت تخصیص بودجه و تامین اعتبار مرمت و احیای این ساختمان تاریخی اقدام نمایند.
بی تردید اگر مسئولین به جای اتحاد و عزم جدی برای رفع مشکل، به دنبال معامله گری، انداختن توپ به زمین یکدیگر، پیدا کردن مقصر و بیان توجیهات برای کم کاری های خود باشند باید منتظر بروز فاجعه ای در آینده ای نزدیک باشیم و آرزوهای مردم یک شهر را زیر تلی از آوار بی مسئولیتی و لجاجت دفن نماییم.
یادداشت: بهنیا ثابت رفتار
